Herfst in Nederland: vallende bladeren en donker, stevig bockbier. En dit jaar wordt het bockbierseizoen nog leuker, want Het Bockbierboek is uit! Samen met Marco Daane en Rick Kempen (volgens uitgever Atlas Contact zijn we samen ‘de schuimkraag van bierschrijvend Nederland’) mocht ik dit boek maken over deze oerhollandse biertraditie. Want ook al valt het soms wat weg tegen alle collabs, tap-takeovers en barrel aged-edities waarmee de bierliefhebber om de oren wordt geslagen, bockbier leeft! Ga maar eens kijken op een van die vele bockbierfestivals die de komende tijd weer drommen mensen gaan verwelkomen.
Marco schrijft in het boek over de oorsprong van bockbier, en hoe het van Duitsland naar Nederland kwam. Ik mocht de twintigste eeuw voor mijn rekening nemen, terwijl Rick het heden en de toekomst van bock behandelt. Bij het schrijven van het boek viel me weer op hoe klein het fenomeen bockbier in Nederland vaak eigenlijk was: het werd rond 1870 voor het eerst op serieuze schaal door Nederlandse brouwers gemaakt, maar nooit in grote hoeveelheden. Het aandeel ervan in de totale productie van grote brouwerijen als Heineken en Oranjeboom schommelde in de jaren 1930 tussen de 0,5 en 1,5 %. En toch, sinds het bockbier in Nederland de kop opstak, als onderdeel van het ‘standaard’ Beierse bierprogramma dat de grote industriële brouwers uit Duitsland overnamen, zorgde juist de status van seizoensbier altijd voor wat reuring die andere bieren, zoals Dortmunder of Münchener, niet kregen.
Wil je weten hoe dit nou allemaal precies zit, waarom ooit de bockbiertocht door Maastricht werd afgelast en er zelfs brouwers voor de rechter moesten verschijnen, hoe bockbier in Frankrijk, Berlijn en Nederlands-Indië smaakte, en wat de hostessen van Martinair met bockbier te maken hebben, dan kan ik alleen maar zeggen: lees Het Bockbierboek. En drink er een bockje bij natuurlijk.
